Date

Mijn verhaal

Mijn naam is Noeska Adriana Pak. Ik ben 34 jaar en ik kom uit een gezin van 4 kinderen. Zelf ben ik er één van een tweeling. Mijn zusje Nicole is 5 minuten jonger. Dit maakt mij de oudste van het gezin.

Bij mijn geboorte lag ik in een stuit, maar ik was zo klein dat ik via een normale geboorte ter wereld ben gekomen. Aangezien ik extreem klein en licht was moest ik direct de couveuse in. Mijn zusje niet. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik moest laten zien dat ik sterk was en het leven aankan. Met name richting mijn moeder en mijn zusje. Fascinerend hoe dit soort dingen zich doorvertalen.

Dat ik een eigenwijs en ondernemend kind was zie ik terug op alle foto’s. Ik heb een ondeugende uitstraling en ik hield van jongensachtige dingen. Vanaf mijn 8ste kon ik mijn energie kwijt in turnen, ik ging trainen bij de selectie. In mijn jeugd kon ik hier mijn speelsheid kwijt, naarmate ik ouder werd gaf het turnen een druk op het presteren en rond mijn pubertijd raakte ik het plezier kwijt in de sport.

Ik stopte op mijn 16de. Aangezien mijn week redelijk gericht was op het vele trainen – ook in de vakantie – was het wegvallen van de sport een nieuwe interessante fase. Een onzeker fase, maar ook de fase waarin ik mijn vrouwelijkheid ontdekte en ontwikkelde.

Ik maakte in deze turbulente jaren mijn middelbare school (atheneum) af, maar niet via de reguliere manier. Rond mijn 17de ervoer ik depressieve gevoelens en gedachten en heb ik donkere en onzekere tijden gekend. Er waren dagen dat ik liever mijn bed niet uitkwam. Ik stopte zelfs even met school. Ik kon letterlijk de druk van het presteren niet (meer) aan.

Daarbij ontwikkelde ik een extreem negatief zelfbeeld en richtte ik dit vooral op het lichamelijke. Het werd mijn manier om mezelf af te wijzen voor alles wat niet perfect aan mezelf was. Mijn perfectionisme resulteerde in extreme controledrang, maar ook in het overzicht verliezen en niet aan dingen durven te beginnen, uit angst dat het niet perfect kon.

Mijn perfectionisme resulteerde in extreme controledrang, maar ook in het overzicht verliezen en niet aan dingen durven te beginnen, uit angst dat het niet perfect kon.

Het uitoefenen van controle deed ik met name op eten en drinken, iets waar je ontzettend veel kracht voor nodig hebt. Mijn zusje vertrok voor bijna een jaar naar Amerika en ik viel in die tijd 10 kilo af. Mijn manier van mijn kracht inzetten en laten zien dat ik het leven aankon en alles onder controle had. Inmiddels weet ik dat controle een grote illusie is en ben ik blij en dankbaar voor dit gegeven.

Via het volwassenenonderwijs behaalde ik mijn VWO-diploma en vertrok ik niet veel later naar Amsterdam voor mijn studie aan AMFI, het Amsterdam Fashion Insitute. De mode-academie. Een keuze die ik vandaag de dag lastig begrijp, maar in die tijd was ik veel bezig met uiterlijk, mijn eigen vrouwelijkheid en mode en dus paste het in die zin wel bij me. Het kind in mij had zich veel meer thuis gevoeld bij een sportieve opleiding met een ondernemend karakter, maar daar was ik me op die leeftijd totaal nog niet van bewust.

AMFI is een pittige studie. Weinig leren, veel doen. Ik heb geen typische studententijd gekend, maar vooral keihard gewerkt, zowel aan school als daarbuiten. Ik ben een keiharde werker en dat heb ik vanaf mijn 14de dan ook gedaan. Naast mijn AMFI studie werkte ik in de horeca. Werken was mijn mantra, mijn rust. Het moment waarop ik niet veel hoefde na te denken, maar mijn gedrevenheid kwijt kon. Ik vond werken in de horeca in die zin heerlijk. Ik was er goed in en ik was er zeker.

Tijdens mijn AMFI tijd heb ik veel leuke vriendinnen leren kennen en prachtige tijden meegemaakt. De energie was echter opnieuw volledig gericht op presteren. Ik had mezelf opnieuw in een presterende omgeving geplaatst en ik bezweek geregeld onder de druk. Controle op mijn eten was overigens nog steeds een van mijn overlevingsstrategieën, maar het onderhouden van mijn sociale leven ook.

Ik was een typische pleaser, maar haalde ook ontzettend veel energie uit het contact met anderen. Het gedrag van mensen heeft me altijd geboeid. Ik leed aan een eetstoornis, maar mijn sociale leven, etentjes en feestjes heb ik altijd belangrijker gevonden. Het heeft me in die zin nooit helemaal kunnen grijpen.

Controle op mijn eten was overigens nog steeds een van mijn overlevingsstrategieën, maar het onderhouden van mijn sociale leven ook.

Mijn kracht was mijn ondernemende en marketing gerichte aanpak. Daarbij was ik een goede teamplayer; altijd positief en nam ik een coachende rol aan richting mijn team. Het motiveren van mensen lag me toen al en vond ik erg fijn om te doen. Mijn creativiteit was niks vergeleken met wat er op AMFI rondliep. Daar was ik in die tijd onzeker over, nu richt ik me graag op mijn kracht en hoef ik niet overal goed in te zijn. Dit geeft ontzettend veel rust.

Vanuit mijn AMFI-stage kwam ik terecht bij PINC, een Sample Sale-organisatie waar ik parttime werkte tijdens mijn studie en waar ik 6 maanden stage ging lopen samen met een vriendin. Prachtige tijden gehad, extreem hard gewerkt. Volledig onszelf verloren in werken, maar ook ontzettend veel geleerd en lol gehad. Na mijn stage kon ik daar fulltime aan de slag, mijn eerste echte baan.

Mijn werk kwam neer op heel veel uitvoerend werk, eigenlijk gewoon keihard werken om elke week sample sales neer te zetten. Een leerzame tijd, waarin ik leerde dat alles kan, als je echt wil. Dat er geen beren op de weg hoeven zijn en dat er voor alles een oplossing is. Dankbaar voor deze mentaliteit, die is me op mijn lijf geschreven.

Echter kwam er van het afmaken van mijn studie niks terecht. Tot grote zorg van mijn ouders, die na het afglijden van hun dochter op haar 17de sowieso het vertrouwen in me miste. Begrijpelijk. Alleen was dat vertrouwen precies wat ik zelf ook miste en was het fijn geweest om af en toe te horen dat het heus allemaal wel goed zou komen. Mijn moeder miste vooral het vertrouwen in zichzelf. Ik heb dit als kind dus ook weinig meegekregen; in jezelf geloven en vertrouwen.

Nu weet ik dat sommige fases en periodes erbij horen. Ik weet dat ik mijn kinderen altijd mijn vertrouwen wil meegeven en ik weet ook dat ze absoluut geen vlekkeloos traject gaan bewandelen. Ik weet dat het geloof in jezelf het enige is dat je nodig hebt en dat je altijd op je pootjes terecht komt zolang je dat vertrouwen hebt.

Wat ik ook deed, hoe hard ik ook werkte; ik was nooit goed genoeg.

In mijn werk kreeg ik veel bevestiging. Ik was een perfectionist, maar ook chaotisch. Die twee lijken niet samen te gaan, maar misschien was ik juist wel chaotisch, omdat ik perfectionistisch was. Ik voel me vaak “niet goed genoeg”. Dit was in die tijd mijn grootste belemmerende overtuiging. Wat ik ook deed, hoe hard ik ook werkte; ik was nooit goed genoeg. Het ingrediënt voor een burn-out of hoe je het ook wil noemen. In ieder geval een opgebrand gevoel, kapot, moe en gespannen na 3,5 jaar werken. Ik was net 27. Niet echt een leeftijd om je zo te voelen. Tegenwoordig geen uitzondering meer.

Ik stopte met werken en heb maanden rust genomen. Ik deed wat klussen voor een vriend van mij, maar heb vooral de tijd genomen voor mezelf. In die maanden kwam ik voor het eerst in aanraking met mijn coach. Ondanks dat ik al behoorlijk wat therapieën heb gehad de afgelopen 10 jaar – ik heb weinig moeite gehad met erover praten – voelde ik dat het deze keer anders was. Ik wilde ook echt zelf veranderen.

Mijn interesse in bewustzijn en spiritualiteit was al jaren aanwezig. Ik inspireerde mijn omgeving ermee en ik kon goed adviezen geven en uitdragen. In dit half jaar heb ik me volledig gericht op mijn eigen innerlijke onderzoek. Ik las boeken, deed een mindfulness training en begon actief yoga en meditatie te beoefenen.

Mijn interesse lag toen ook nog grotendeels op voeding. Ik wilde hier meer over weten en zag steeds meer het belang in van de juiste voeding, maar ook voldoende voeding. Dit heeft mij echt geholpen een gezonde relatie met voeding op te bouwen, hoewel extreem gezond eten me ook een tijdje in de ban heeft gehouden. Ik volgde de opleiding De Hormoonfactor Trainer en gaf al snel trainingen en lezingen over voeding.

De drang om mijn visie uit te dragen en te spreken voor groepen, mensen te inspireren en aan te sporen kwam als een natuurlijke energie in me naar boven.

Het traject met mijn coach was het eerste tracject waarin ik voelde dat de gelijkwaardigheid met haar me ontzettend goed deed en dat ik meer dan ooit echt kwetsbaar durfde te zijn over gedachten en gevoelens. Een openbaring vergeleken met alle therapieën die ik heb gekend bij erkende psychologen, waarbij er vooral gewerkt werd vanuit het hoofd en niet het hart. Ik kon daar altijd weinig mee en nu weet ik waarom.

Ik besloot dat ik afscheid wilde nemen van mijn perfectionisme, mijn angst voor niet goed genoeg zijn wilde onderzoeken en ik wilde vertrouwen in mezelf voelen voor elke stap die ik dan ook ging nemen. Een hele bijzondere en niet makkelijke reis, die ik mezelf intens dankbaar ben.

‘I did it’ gaat nog geregeld door mijn hoofd. Ik was bereid om alle controle – die ik dacht te hebben – op te geven, alles waar ik aan gehecht was op een bepaalde manier en ik ging weer leven vanuit intuïtie en gevoel. Daar vond ik mijn vertrouwen in mezelf.

De ambitie om voor mezelf te starten en mijn ondernemende karakter aandacht te geven werd getriggerd door een ontmoeting met de ex-vriendin van mijn ex. Toeval of niet, maar er ontstond een bijzondere band en een gezamenlijke drive om binnen de health sector iets neer te zetten.

‘I did it’ gaat nog geregeld door mijn hoofd.

We hadden net een marathon achter de rug – die van New York – en deelden dezelfde ambities en geloofsovertuigingen. O&ganic Health Agency werd geboren. We waren een agentschap voor coaches, trainers en sprekers die hun visie op gezondheid uitdroegen. Als agentschap organiseerden wij trainingen voor Heinenken, Innovision, Mennerode ed. Ik nam duidelijk mijn coachende rol aan en vond hierin mijn weg.

Een ontzettend leerzame periode brak aan. Naast de mooie band die ik kreeg met mijn compagnon ontdekte ik in deze jaren nog veel meer over mezelf en met name ook de kant die ik op wilde. Dit bleek uiteindelijk niet het runnen van een agentschap te zijn.

Een soms harde werkelijkheid, aangezien het opgeven van je eigen bedrijf geen makkelijke beslissing is. Het ego komt hierbij flink om te hoek kijken en het gevoel van falen daarmee gepaard. Toch sprak het hart loud and clear: ik wil meer doen met mijn coachende vermogen en mijn interesse in de mens.

Aangezien we tijdens het ondernemen nog net onszelf konden uitbetalen was het vooral van belang dat ik komende tijd een steady inkomen zou genereren. Ik wilde in alle rust aan mijn nieuwe hoofdstuk beginnen en een stabiel inkomen voelde daarbij belangrijk.

Ik begon met uitvoerend werk bij The Cold Pressed Juicery – waar ik een ontzettend fijne en warme tijd heb gekend – en solliciteerde uiteindelijk als PR & Event Manager bij Changing Life, het moederbedrijf van Personal Body Plan. Ik vond het spannend om weer fulltime aan de slag te gaan, maar ik merkte dat ik mezelf kon zijn en blijven in elke situatie en dat ik vol vertrouwen in mezelf dit hoofdstuk aanging.

Dit resulteerde in een fijne werkrelatie, weinig tot geen stress en ruimte naast mijn werk om mezelf op te leiden. ‘Ik ben goed genoeg en ik hoef alleen mezelf te zijn’ voelde ik voor het eerst in elke cel van mijn lijf. Wat is het fijn om zo aan het werk te gaan en wat zorgt dit voor mooie verbinding met mensen. Ik heb in die tijd dan ook heel veel mooie en bijzondere vriendschappen gemaakt.

‘Ik ben goed genoeg en ik hoef alleen mezelf te zijn’ voelde ik voor het eerst in elke cel van mijn lijf.

Ik startte met het coachtraject bij Personal Body Plan en werd Personal Body Coach. Deze vorm van coaching is online en gericht op vitaliteit. Binnen deze coaching zet ik de pijler gedrag altijd centraal bij mijn deelnemers. Tijdens mijn opleiding De Hormoonfactor Trainer leerde ik met name coachtechnieken en methodieken voor ondervraging van mijn coachees, maar ik voelde dat ik meer in verbinding wilde komen met mijn coachees, op gevoelsniveau.

Ik leerde deze manier van coachen bij mijn mindfulness opleiding en mijn opleiding tot yoga teacher. Via mijn eigen coach Liane den Hartog leerde ik de methodiek van Byron Katie – The Work. Een methodiek waar ik me prettig bij voel en die ik ook tijdens mijn coaching hanteer.

Veel van mijn kennis heb ik opgedaan uit boeken. Ik lees graag met pen en papier en ik heb nog nooit zoveel plezier gehad in leren. Gevoelens, gedachten, overlevingsmechanismen en onze natuur; ik kan er uren over praten.

Meer blogs